Noordmann

Er zijn weer doeken van Noordmann aangekomen, deze winter geschilderd. Het zijn heel realistische, rust gevende zeegezichten. Vooral de luchten met blauw en wolken zijn prachtig. De eerste indruk is die van een stukje strand met zee. En hoe langer je kijkt, des te meer ga je zien en dat gaat lang door, voor wie goed kijkt. Van dichtbij tot boven de horizon gebeurt van alles. Er staan palen in het water, al eeuwen in rijen van twee geplaatst ter bescherming tegen wegspoelen van zand. Tegenwoordig weten we dat het zeeleven langs deze palen bijzonder is. De laatste twee palen aan de zeezijde zijn langer. Daar verraadt zich de plaats, bij Zoutelande. Vandaar tot Vlissingen zijn de laatste palen langer, zodat ze bij hoog water vanaf langsvarende schepen te zien zijn.
Kunstenaar Noordmann is er jaren op vakantie geweest, toen zijn zonen klein waren. In die tijd heeft hij veel foto's 'getrokken' zoals deze Antwerpenaar zegt. De foto's zijn de basis voor zijn schilderijen. Ze worden elk jaar beter, met meer detail hoewel dat op het eerste gezicht niet zo lijkt. De wolken spiegelen in het water dat op het zand ligt of net terug naar zee spoelt. De laatste rimpeling is in dat water te zien van wat als golf op de kust aankwam, met schuim dat op het strand achterblijft. Daar tussen ligt hier en daar zeewier of een schelp. Verder opzij is een stukje kust te zien, zonnig geel en groen. De kleuren zijn zoals je ze voelde toen je er was, niet zoals ze zijn. Vlak boven de horizon lijkt regen te zijn.
Galeriehouders Yolande Paling en Luuk van der Werf wonen nu 5 jaar in Zierikzee. In het eerste jaar dachten ze nog dat de weg naar Antwerpen via de Westerscheldetunnel ging. Daar, voor het Museum voor Schone Kunsten, was een markt waar Noordmann zat, op een krukje. Hij had een paar van zijn doeken tegen een boom gezet. Later bleek hij daar om de hoek te wonen, in het centrum van Antwerpen.
Noordmann exposeert nu het derde voorjaar bij Galerie Yewel. Zijn zeegezichten zijn in die tijd beter geworden, groter ook. Waren ze eerst 80 x 80, nu zijn ze 90 x 135 cm en daarmee weidser.
Het duurde deze keer langer voordat transport en tentoonstelling mogelijk waren. Noordmann wilde nu over de olieverf een nog laag meer vernis aanbrengen dan hij altijd deed. "Dan blijven ze langer goed", was de toelichting, "Het komt de glans en levendigheid van de kleuren ook ten goede".
De baklijst kleurde hij antraciet zoals altijd. Ook de verpakking moest beter. Er gaat nu eerst glad, zuurvrij papier omheen en dan bubbeltjesplastic, de bubbeltjes aan de buitenkant. En zo gaat zijn werk heel precies geschilderd, gefixeerd, gedroogd, ingelijst en verpakt met de klant mee naar huis, in alle opzichten goed verzorgd maar vooral een mooie herinnering aan de zee.